Burada Köy Kahvesi Yok !

Son altı aydır internetin başından kalkamaz oldum. Amacım uygun bir fiyata, bir köy evi bulup, biraz restore edip, kullanılabilir bir hale getirip, emeklilik dönemimde doğayla baş başa geçirmek istediğim, sakin bir yaşam arayışımın sonuçları oldu bunlar da. İnternetten buluyorsun da görmeden ucuz bu bak; diye ev almak mümkün mü? İlan sahibine telefon edip, olabildiğince onu tanımaya çalışıyorsun. Adı geçen emlağın var olduğuna inanıyorsan, çünkü olmayan emlağı satmaya çalışanlar, o kadar çok ki! Bu piyasada… Randevu alıp, gidip tanışıyorsun. İşine gelirse anlaşmayı yapıp, evi almak düşünceleriyle, düşüyorsun yollara…

Bu süreci altı aydır çok yaşadım. İşime gelecek evi bulamadım ama her gittiğim yerde, bana çok ilginç gelen durumlarla da karşılaşmadım diyemem. Dün, aynı amaçla gene Dikili’nin yollarındaydım. Oysa yirmi gün önce de aynı yörede, aynı amaçla bir üç gün geçirmiştim. Ama beklentilerimle, karşıma çıkanların, istenen paydada kesişen ortak yanları çok az olunca, gidip görmüş ve bu gerçekleri öğrenmiş oluyorsun, evinin yolunu tutup, geri dönüyorsun, maalesef...

Milas’a günü birliğine gitmek için çıktım yola yakın geçmiş zamanda, ilan sahibine ve köy muhtarına telefon ederek, belli bir güven duygusundan sonra. Aradığım köyü, kişiyi, evi bulmuştum. İlandaki resimlerle, karşına çıkanlar uyuşmayınca, bu sefer de olmadı! Deyip, dönüş hazırlıklarına başlıyorsun, mecburen. Telefonda konuştuğum köy muhtarını, buraya kadar gelmişken, görmeden gitmeyeyim. Tanışıp kısa bir sohbetten sonra ayrılırsam oradan, önümüzdeki günlerde, o yörede benim aradığıma denk gelen yeni ev satışı söz konusu olursa, muhtarın bana geri dönüp, haber vermesini de garantilemiş olurum düşüncesiyle de. Evine baktığım, Dursun Beye:

- Muhtar Emin Beye de bir merhaba desem. Ben, onu da telefonla aramıştım. Köy kahvesine kadar birlikte gitsek, dedim…

- Muhtar evde midir? Bilemem, bakalım ama bu köyde; kahve yok ki hocam, dedi…

- Çok ilginç! Bu köyün erkeklerine özel bir kahve yok; öyle mi? dedim…

- Ben Bodrum Mumculara taşındım; yıllar önce... Eskiden yoktu, şimdi açıldı mı? Bilmiyorum, soralım dedi…

Satış ilanı verdiği evde oturan kiracıya sordu:

- Köyde kahve açıldı mı? Var mı? dedi…

- Yaaa! Geçenlerde biri denedi ama tutmadı, kapattı hemen! Burada herkes çalışıyor, erkekler kahveye gitmiyor ki hiç! Dedi, kiracı…

Bana çok ilginç geldiği için bunu, sizinle de paylaşmak istedim. Ben köy çocuğuyum, yirmi yıl hep köyde çalışarak emekli olan bir köy öğretmeniyim. Ve yolum zaman zaman köylere düşmüştür. Köyü ve köylüleri tanıdığımı sanıyorum. Ve her gittiğim, yolumun düştüğü köylerde, o köyün kadınlarının tarla, takada, ovada, derede emek verip, çalışırken. Erkeklerinin de köy kahvelerinde oturup, ense yaptıklarını çok gördüm. Birlikte yapılması gereken iş zamanlarında bile köy kahvelerinde oturan, artık emekliye ayrılmış olan dedeler için açık ve çalışır konumda olan, köy kahveleri de ezberimizdeki bilinenler arasındadır; değil mi?

Ortak ezberimize ters gelen bu durumu sizlerle de paylaşmak istedim. Milas’ın Baharlı Köyüne yolum düştü yakın geçmişte; ne güzel! Baharlı Köyünde köy kahvesinin olmadığını öğrendim…
“Burada herkes çalışır; geçenlerde biri, bir kahve açmayı denedi ama tutturamadı! Burada erkekler de kadınlarıyla birlikte çalışır! Çok çalışkandır buranın insanı, kimsenin kahvede boş boş oturup, geçirecek zamanı yok…“ dedi; bakmaya gittiğim evde, kiracı olarak oturan kadın…
Ezberlerimizi bozacak olan, benzer güzellikleri paylaşmak için şimdilik hoşça kalın! Neler olabilir bu güzel beklentilerimiz mesela? Kısa bir hayal yoluna birlikte çıkalım mı?

- Burada, kimse kimsenin dedikodusunu yapmaz…

- Burada, herkesin, bilgi ve becerisiyle örtüşen bir işi vardır mutlaka…

- Burada, eğitim hakkı; cinsiyete göre belirlenmez! Kimse bu haktan mahrum edilemez!

- Burada erkekler, kadınlara karşı çok saygılıdır! Kimse, kadınına şiddet uygulamaz!

- Burada, sosyo kültürel etkinlikler; vatandaşın oylarıyla işbaşına getirilenlerce; düzenli olarak,
belirli aralıklarla, ücretsiz olarak sunulur…

- Burada, çocuk dövmek yasaktır! Bu yasağa uymayan ana babaları, ilgili mercilere telefonla bildiririz; şiddete maruz kalan çocuğa, ilgili yetkililerin, yardım eli hemen uzatılır!

- Burada, kimse gece gündüz, kapısına kilit vurma gereği duymaz…

- Burada, herkes eğitimden yana payına düşeni fazlasıyla, ücretsiz alma hakkına sahiptir.

Dolayısıyla da herkesin mutlaka bir işi olduğundan; burada kesinlikle hırsızlık ve kapkaç olayları
olmaz…

- Burada, insanın insan gibi yaşaması için, olmazsa olmazı olarak kabul edilen; en doğal gereksinimlerinden olan su, elektrik, sağlık, eğitim hizmetleri ücretsizdir ve herkese eşit şekilde yaklaşılıp, bu hizmetler, yetkili merciiler tarafından kendilerine sunulur…

- Hayaller çok güzeldi de! Ben, çok derin bir uykuya mı daldım ne? Eğer öyleyse; hiç uyanmak istemiyorum! Dokunmayın bana lütfen…