Evet, biraz önce mahalle bakkalına indiğimde duyduğum bu söz karşısında duyarsız kalamadım. Ve ne o? Deyip merakıma yenik düştüm gene.
Neyin irisiymiş bu? Dediniz gibi geldi bana. Okuyun öyleyse:
- Neyin daha irisini yapmaya söz veriyor bu beyefendi şimdi?
Dedim mahalle bakkalımıza, güldü sadece. Bu sözü veren kişi de:
- Yumurtanın, yumurtanın! Dedi…
Şok oldum güne başlarken gene! Yaaa bir gün de her şeyin normal ve olması gereken şekilde süregeldiğine, gittiğine şahit olamayacak mıyız biz?
Şaşırdım ve ben de onlara:
- Şu yumurta aklandığından bu yana, ben her gün bir yumurta yiyiyordum ve şu anda kaynamış, yenmeye hazır bir tanesi de beni evde bekliyordu. Ne bu ya? Her şeyi normal sürecine bırakıp, biz de normal insanlar gibi yaşama hakkımızı kullanamayacak mıyız?
Dedim ikisi de güldü. Bakkalın önünde park etmiş yumurta kolilerinin yüklü olduğu aracın yanından geçip, bakkala inerken fark etmediğim ama aynı merdivenleri çıkarken gözümün içine içine giren bu araca bakarken, acıdım kendime. Tabii acınacak pay, fazlasıyla sizler içinde var burada!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder