Ben zorunlu olmadıkça ev gezmelerine alışamadım. Ama geçikerek de olsa bazı komşu ve tanıdık ziyaretlerinde bulunmak da kaçınılmaz oluyor. Bu akşam bunlardan birisini yaşadım, karşı apartmanda babasından kalan evi yenileyerek taşınan, mahallemizin çocuğuna güle güle otura gitmek gerekiyordu. Çok geçikerek de olsa, bunu bu akşam aradan çıkardım.
Sohbet ve paylaşımlar da güzelmiş ki eve gelişim 01:10'u bulmuştu. Ben, iyi ki bu tür ilişkileri sevmiyormuşum; demek ki bir de sevsem eve kaçta gelirdim o zaman bunu bilemiyorum. Az gittiğim için olsa gerek her kalkışımda :
''Otur ya! Senin de geldiğin mi var?'' ısrarlarının sonucu bu tabii ki!
Eve geldim uyku moduna girmeden blogumu açmakla kalmayıp; bu gün kaç kişi siteme girdi acaba merakıma yenik düştüm ve bu paylaşımı yerleştitrme gereği duydum. Ben komşuma nezaket ziyaretinde bulunduğum saatlerde 21:34'te siteme Suudi Arabistan'dan girildiğini göremem beni, çocuk gibi sevindirdi. Kendi kendime aaaa bu ilk oluyor bak; Suudi Arabistandan hiç yazıp paylaşmaya çalıştıklarımı okuyan olmamıştı, dedim ve bu duygularımı sizinle de paylaşma isteğimi bastıramadım.
Yakında mektupların devamını ve geçen hafta bilgisayarın arızalı günlerinde deftere aldığım notlarımı word dosyasına geçirip paylaşmak istiyorum.
Görüşmek üzere, saygılarımla, şimdilik hoşça kalın:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder